Koning van Spanje

Voorbereiding: Huh, lees ik dat nou goed? In plaats van 37K is de Koning van Spanje dit jaar 42K? Pfff, vond het eigenlijk al wel genoeg. Dit is minimaal een half uur langer, dus dat wordt sowieso boven de 4 uur. Daarnaast, dat magic number hoort bij wegwedstrijden toch? Met zijn meer dan 1.000 hoogtemeters, een bergmarathon dus.

Check HIER de route. Het extra rondje van 7K is bijna exact de Kaj-wandeling (rond Epen) zoals we hem elk jaar ter ere van zijn geboortedag in maart lopen. Dat maakt het weer wat extra bijzonder.

Maar goed, nadat ik via de onfortuinlijke Frank Hoebers (knie-blessure) een startnummer heb weten te bemachtigen, is het vooral die trail-mindset die ik, na al dat snellere werk, moet aanmeten. Het podium van het NK Trailrunning laat ik varen...

Verslag: De cursus 'Omgaan met teleurstellingen' ging vandaag gewoon door. De laatste 7 a 8 km heb ik gewandeld. De pijn aan de bovenbenen was te heftig. Een verslag.

Op het gemakje naar Gulpen, parkeren bij klimmuur Rocca en in de auto nog wat luisteren naar Studio Brussel, het volume gaat omhoog bij The Cure met Inbetween Days: go on go on, just walk away. Dat gaat natuurlijk over dat urenlang draven door de velden en op de paadjes... Heerlijke pep, wist ik immers veel wat er komen zou.

walk on water

Het plan is om rond de 5.30 gemiddeld te gaan. De sfeer is top, het gemoed evenzo, alles klopt. Met koeiebelgerinkel starten we om 10.00u, direct omhoog. De laatste km's van vorig jaar zijn nu de eerste en daarna gaan we op weg naar de oversteek bij Beutenaken, de natte voeten. John Bosch, Michi Biermans lopen dan weer voor me, dan weer achter me, zo houden ze een groepje van 3 in tact. Na 1u klok ik 5.08 min/km gemiddeld, ik maan mezelf het rustiger aan de doen. Rond de 12 km in koers het 1e gelletje (van in totaal 4). Volgende marker is de ravitaillering op km 17, halve banaan en water. Dan door richting Epen. Ik wissel stuivertje met een sterke daler, die ik weer inhaal bij een klim, dat levert animerende conversatie op. In het Onderste Bosch richting Teuven liggen de posities aardig vast en roept een fotograaf dat ik 50e lig. Na 2u: 5.23 min/km gemiddeld.

Na de draai in België en de lange afdaling die volgt, begint het zeer te doen. Hoe mooi ik ook probeer af te wikkelen met de voeten, de pijnscheuten verlagen het tempo behoorlijk. Vlak en omhoog gaat het nog wel, de souplesse dalend is ver te zoeken. Ik denk terug aan de Eiger Ultra Trail, daar overkwam me iets soortgelijks. Het is bijna stilstand en elke paar minuten volgt er wel een inhaler.

Nu het extra lusje bij Kuttingen en Cottesen en terug via de Volmolen. Zeer bekend terrein, leuk om hier te lopen. Na 3u: 5.37 min/km gemiddeld. Na nog een keertje natte voeten gaat het weer omhoog. Het tempo verstomt, bij de vele poortjes wandel ik en kom daarna langzaam op gang. Ik pak nog een keer een goeie koeieflats mee. In het klimmetje naar de Julianastraat in Epen, het 35 km-punt, wandel ik opnieuw. Bij het verzorgingspunt sta ik gebogen en met de handen op de knieën de pijn te verbijten. Ik neem alle tijd om met name te drinken. Ondanks de eigen drank (halve liter koude kippenbouillon, halve liter sportdrank) en de gelletjes ruik ik een ammoniaklucht, wat alsnog zou kunnen duiden op te weinig koolhydraten. Huh?

Na de korte afdaling die volgt, wandel ik weer omhoog. Bovengekomen geef ik er definitief de brui aan en besluit het hele laatste stuk te wandelen. Natuurlijk heb je overal pijntjes, een vette blaar en een zeurende rechterknie, laat gaan, maar die bovenbeenspieren nekken me, te pijnlijk. In Rotterdam stond ik na 35 km al een paar keer stil en nu weer, het is mooi geweest, mijn lichaam is tot maximaal 30 km geschikt voor dit soort inspanning. Robby, get real!

iech bin der neet

Het leukste moment van de dag volgt nu: voor me wordt er verkeerd gelopen en dat levert het beeld
op van 5 in vertwijfeling zijnde lopers in een weiland, elk op zo'n 10 meter van de ander, waar moeten we naar toe? Ik vind een oranje lint en geef het verlossende woord: "Hierheen!" Het leidt even af van de weg die ik nu ga.

Bandana af, vest los, non-verbaal is het duidelijk dat het klaar is. Uiteindelijk worden het 80 minuten wandelen, 1001 gedachten, maar om met The Cure te blijven spreken, Boys don't cry. Ook echt geen reden toe, want er liggen nog genoeg uitdagingen in het verschiet. Ik geef toe aan de verleiding om toch nog hardlopend te finishen, wat een farce, maar de lijdensweg zou met zoveel toeschouwers enkel pijnlijker zijn geweest om te blijven wandelen. Onder geklap, gejuich en gedoedelzak en na 43.9 km is het einde oefening. Het meisje van de vlaai biedt troost. Ik ben net op tijd voor de prijsuitreiking en het Wilhelmus klinkt voor onze nationale kampioenen. Thuis wachten traditiegetrouw twee kogelbiefstukken en kan ik gelukkig mijn aandacht verleggen van deze trailfail naar het falende Feijenoord. Louteringen voor het leven!

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
07-05-2017	42 km	Koning van Spanje	4.51.23	144e/324 Alle	6.57 min/km