Centrale Pyreneeën

Na een aantal jaren Dolomieten/Lombardije trekken we nu naar de Pyreneeën, een aantal dagen bergwandelen met Richard, Pie & Istvan. De afdeling Maastricht rijdt naar Biarritz, waar Zweed Rich vliegend aansluit en rijden vervolgens via Lourdes naar Cauterets (930m), hier start ons tripje. Ook dit jaar heeft Rich een en ander voorbereid, we hebben een leidraad op papier, altijd prettig. Tegelijkertijd leert de ervaring dat we uiteindelijk altijd wel afwijken van de plannen, niet in de laatste plaats omdat we fout lopen, duh. De eerste dag gaat het edoch nog goed. Na een ietwat taaie entrecote als lunch kleden we ons 'en plein public' op de parkeerplaats in Cauterets om en beginnen met lopen. Even het begin van de route vinden en dan gaat het langs een watertje meteen goed omhoog. Het is een mooie dag en een qua wandelen korte, slechts de middag. Na zo'n 1.000 hoogtemeters omhoog komen we aan bij het meer Lac Bleu d'Ilheou en zijn refuge.

Het koelt snel af en maken kennis met een spartaanse hut: geen electriciteit, geen verwarming. De kaarsjes gaan aan en het is dringen bij de open haard. Na de maaltijd en het zoveelste shaggie snel naar bed. De tweede dag gaan we eerst verder omhoog en dan komt er weer zo'n punt, bovenop moeten we kiezen, rechts omhoog of rechtdoor omlaag. Geen rood-witte markering en op onze kaart (1:50.000) is het lastig te zien, maar het wordt dus de verkeerde route... We raken het spoor bijster en verliezen veel tijd en kracht om uberhaupt een weg naar beneden te vinden. Het lukt natuurlijk wel en eindelijk beneden is het voor Rich tijd om traditioneel naakt te poedelen. Noodgedwongen en flexibel als we zijn, stellen we onze plannen bij. Zo in het dal komen we we slechts nog 'oude van dagen' tegen, we kennen onze plaats weer. Zelf geef ik de laatste kilometers naar refuge Du Wallon (1.866m) flink gas, even dat lichaam voelen en de hartslag op hoogste volhoudsnelheid. Dat biertje in de zon in de namiddag heb ik zo wel verdiend. Na een avondje ouderwets toepen met zijn 4-en kruipen we onder wol in ons hok met 2 stapelbedden. Ook nu slaap ik slecht, misschien toch weer de hoogte.

Dag 3 brengt ons naar Spanje, al slapen we weer in Frankrijk. Het is een mooie en pittige tocht met veranderlijk weer. Soms met muts en handschoenen vanwege de wind, dan weer in een t-shirtje. We genieten van Istvan zijn lunch, toast met tonijn en dan begint Pie zijn fysiek (of was het toch mentaal?) te sputteren. Het is niet alleen een paar blaren dat hem doet besluiten om te willen stoppen bij refuge Oulette de Gaube (2.150m), een schitterend gelegen hut met uitzicht op een gletsjer. Na ampel beraad besluit Istvan bij Pie te blijven en trekken Rich en ik nog 2 uurtjes door naar boven, naar refuge de Bayssellance (2.651m). Maar dan, de hut zit vol! Uiteindelijk mogen we in de 2e ronde (pas om 20u) eten en slapen in het restaurantdeel, op 2 losse matrasjes, sjiek! In de vroege ochtend lopen we met de lampjes op, het is nog donker, weer terug naar de 'afdeling Mash', waar stoer geroepen wordt dat de whiskey op is.

Met zijn 4-en dalen we een lange afdaling af en krijgen onze mobieltjes na dagenlang weer bereik: piep-piep, blieb-blieb. Istvan houdt een traditie hoog door nog even door zijn enkel te gaan, au! We passeren het toeristische Pont d'Espagne, ook ik neem een naakte wasbeurt in het met veel watervalletjes bekleedde riviertje en treffen de auto weer aan in Cauterets. Na een paar uur rijden komen we vervolgens weer in Biarritz aan. Fijn hotel, stinksokken op het balkon, voor het eerst weer douchen en hup de stad in. Lounchen met een biertje aan zee, eten in een echt restaurant (paella) en na een goed gesprek met nog wat potten bier gaat het licht langzaam uit. Het zit er weer op (nog even 1.100 km terugrijden)! Plannen voor 2013 worden reeds gesmeed... FOTOOS ROB en ook FOTOOS PIE