Voettocht Leuven

Voorbereiding: Vrijdag 29 oktober vertrek ik in de vroege ochtend voor een 2-daagse voettocht naar Leuven, met als einddoel een kaarsje ontbranden in de kapel van het UZ Gasthuisberg. Een eerbetoon aan Kajke die in Leuven heeft gestreden, maar niet voor wat hij waard was. Nu, 9 jaar later, rest de herinnering aan een bijzonder ventje. Vanuit Cadier & Keer ga ik lopen richting Belgie, na Vroenhoven het veld in en een overnachting vlak na Sint-Truiden in gasthof de Statie (Wilderen). In de vroege ochtend van zaterdag 30 oktober start de tweede etappe naar Leuven. Zeer bijzonder is dat ik daar in het 'verblijf voor familie' mag verblijven, de campus St. Pieter in het centrum. Na een briefwisseling wil men graag meewerken aan dit initiatief en slaap ik na 9 jaar op de plek waar we zo'n 2 maanden verbleven in de zomer van 2001. Kippenvel!

 

Voettocht: Missie geslaagd! Op het tandvlees soms, het was een ontbering vanwege enig lichamelijk leed. Fris vertrokken in C&K om 8.45u richting Sterre der Zee voor een kaarsje en na de brug in Vroenhoven het veld in. Gewapend met kaart (1:200.000!), kompas en google-maps op de telefoon vind ik mijn weg richting Sint-Truiden. Het is een zonnige dag, maar kijkend op de klok gaat het zeker niet snel. Zigzaggend is toch iets anders dan hemelsbreed... Het boerenleven is in volle gang, suikerbieten, mais en veel pompoenen sieren het vlakke Belgische land. Nog voor Borgloon ga ik de snelst mogelijke weg, de Sint-Truidersteenweg. Last van blaren, onder elke voet een, spierpijnen en ook mijn heup doet zeer. De kilometerslange rechte weg brengt me in de avonduren in Sint-Truiden, om 19.45u strompel ik de B&B in. De everzwijn, helaas niet op Obélix' wijze, smaakt goed evenals die paar pinten. Ik besluit morgen te treinen, het licht gaat snel uit. Opstaan op dag twee is geen pretje. Na het ontbijt check ik uit en beslis toch te gaan lopen (10.00u), een erekwestie. Het idee dat de route vandaag iets korter is helpt daarbij. In de regen loop ik verder richting noord-west. Gaandeweg gaat het lopen beter, al is opstarten na een korte pauze funest, damn, ik ben dit niet 'gewoon'.

Onderweg kom ik langs mooie plekjes, het wordt droog, de herfstkleuren, een regenboog, heerlijke pompoensoep, ondersteunende sms-jes, alles houdt het moreel hoog. Mijn eigen Santiago de Stella Artois. Om 19.00u arriveer ik bij het 'verblijf voor familie', waar mijn komst op hartelijke wijze wordt verwacht. Met kippenvel loop ik naar binnen, alles ziet er nog hetzelfde uit. Na een douche verlang ik naar mijn bedje, maar de spareribs van de Wiering lonken. For old-times-sake, toch nog even er uit, alles smaakt heerlijk, de potten bier zijn zoet. Vervolgens slaap ik de klok rond, pak zondagmiddag op het gemakje de bus naar Gasthuisberg, het ziekenhuis. Eerst naar de vijver, alwaar we toen o zo vaak hebben zitten paffen. Het raakt me. Ook hier is alles hetzelfde gebleven, zelfs de wandelende infusen.

Binnen in de kapel laat ik een traan, na 9 jaar sta ik op de plek waar we zoveel lief en leed om Kajke hebben gedeeld, het pakt me. Op verzoek van pap en mam steek ik ook voor hun een kaarsje op en ik besluit er ook een namens Suus op te steken. Ik zit een kwartier te snikken, flarden van herinneringen komen boven, Kajke gaat nooit verloren. Na een laatste peuk bij de vijver aanvaard ik de terugreis. Na 2 uurtjes bus en trein sta ik weer in Maastricht, onwezenlijk na de grote inspanning van de heenreis ! Met trots kijk ik terug, om Kaj's leven zo te mogen omarmen maakt een rijk man van me. . FOTOOS