Kraakbeenslijtage

Zondag 8 april 2018, een weekje na de pittige verhuizing van Gosia zijn we weer op het Gasthuis, nu voor een verjaardag. Ik zit bij het konijnenhok op de grond, met mijn linkerbeen rustend op de tegels om samen met Tibbe naar de konijntjes te kijken. Bij het opstaan verdraai ik mijn linkerknie en voel dat het niet goed zit. Aan de binnenkant zit een pijnplek en hoe hard ik ook wrijf, het gaat niet weg...

Donderdag 5 juli, eindelijk is daar de uitkomst van de MRI en het is niet fraai. De meniscus is ok, maar het kraakbeen kent een slijtagescheurtje. De arts raadt hardlopen af. Ik slik en voel de tranen opwellen. Gezien de pijnklachten houd je ergens wel rekening met zo'n advies, maar het is een bittere pil. Het gaat er niet beter op worden, opereren gaat niet gebeuren en ik krijg het advies om te gaan fietsen.

Teruglopend naar de auto begin ik al meteen terug te denken aan al dat hardloopplezier dat geweest is. Hoogtepunten waren ongetwijfeld de marathon van Rotterdam en de Eiger 51K, maar ook de 10 halve marathons overal en nergens, aan de enkele keren podium in Maarn en de Treechloop, genieten van MM & BBBB en aan die honderden loopjes struinend door het Heuvelland. Gelukkig staan er nog wat CR-retjes op mijn naam en dat moet vooral nog even zo blijven...

De uitdagingen die als fietser voor me liggen zijn legio en oneindig, zeker in het mooie heuvelland. Ook wil ik weer gaan langlaufen, dat is ook een voor de gewrichten vriendelijke duursport. Ik weet dat de inspiratie om mooie doelen te gaan stellen vanzelf wel weer komt. Er liggen genoeg bergjes in het verschiet en los van de prestatie, het gaat om de beleving van het bewegen in combinatie met het buiten zijn. Zo simpel is het ook.

Update 1-10-2018: Fietsen is ok, maar lang niet zo leuk als het lopen. De afgelopen weken heb ik toch de stoute schoenen aan getrokken voor een 5 km trainingsloopje. Het is wellicht niet het verstandigste wat ik kan doen, maar een half uurtje razen doet me erg goed. De knie geeft slechts een lichte reactie, dus als ik mezelf 1x per week kan belonen, dan is dat beter dan niets.

Voel me tevens trainingslid van mijn eigen individuele loopgroepje (...) en het competitieve element zit meer diepgeworteld dan ik bevroedde. "I want to compete !" Ik zoek nu ook een nieuwe CR of toch weer een korte wedstrijd, bv. de ENCI-bergloop. Wie zal het zeggen.