Marcialonga (Italie)

Voorbereiding: De dag na terugkomst uit Praag weet sportarts Hartgens (azM) me te overtuigen van het feit dat de cortisonen-spuit de remedie is tegen de aanhoudende knie-klachten. Na het langlaufseizoen (na de Vasaloppet in maart hopelijk) laat ik de spuit zetten en dat betekent 100% zeker geen eerste marathon dit jaar. Hotelletje Parijs geannuleerd en Jesper moeten teleurstellen. We richten ons wat dat aangaat op volgend jaar. Merkwaardig genoeg, met langlaufen heb ik geen enkele last, god bless. Nog een kleine 2 weken en dan staat de op-een-na langste tocht van de Wordloppet op het programma, de klassieke 70 km van de Marcialonga. Het vraagt de nodige logistieke voorbereiding aangezien ik alleen reis. Vliegtuig, autohuur, hotel en dan nog de wedstrijd qua startnummer en waxvoorbereiding. Zondagmiddag na afloop in de sauna is het moment waar ik naar toe leef! Met het langlaufapparaat momenteel in de woonkamer is het goed trainen en is het een kwestie van goed conditioneel onderhoud om de wedstrijd, ik schat zo'n 5u30, vol te houden.

Wedstrijd: Na een logistiek intensief tripje van 3 dagen (2 reisdagen en de wedstrijddag) ben ik weer thuis!
Mijn grootste zorg vooraf was het waxen en gelukkig is deze zorg nog op zaterdag weggenomen. Nadat ik in the race-office mijn startnummer heb opgehaald, rijd ik in het gehuurde Pandaatje richting het hotel, nog een bergrit van een half uur. Op de weg er naartoe zie ik een drukte van belang bij een Intersport-winkel. Als allerlaatste, het is rond 18.15u, lever ik mijn skis in en zet in op the full program a raison de € 55! Na bijna anderhalf uur wachten, beetje sms-en, vervolg ik met echte honger mijn weg naar het hotel in Segonzano. Dat smaakt! De wedstrijddag begint om 5.00u, ontbijtje en weer de auto in, die ik parkeer in Cavalese, de finishplaats. Vandaar uit gaan de gratis bussen naar de start in Moena, spreek uit Moe-ena. Om 8.30u start de elite en ik, als amateur, in startgroep 8 om 9.00u. In totaal starten meer dan 6.000 deelnemers. De eerste 18 km gaan omhoog (klik hier voor het parcours) en leidt de stoet door diverse dorpjes, waar papsneeuw de straten vult en publiek luidkeels aanmoedigt. Na een uurtje heb ik al trek, toch te licht ontbeten of te weinig koolhydraten? Enfin, een Snickers heft dat gevoel op en ik neem me voor ook te gaan eten bij de standjes, die overigens in het begin lang uitblijven. Het is bewolkt en ik kom lekker in mijn slag. Het keerpunt is vooral een mentale, je weet dat het nu 50 km voornamelijk dalen is. Nadat ik in de eerste fase veel kornuiten heb ingehaald, wordt de medaille nu omgedraaid. Naast de pure kracht die ik wellicht ontbeer om door te pakken, lijken anderen ook gewoonweg beter te glijden. Demotiverend is dat wel en met nog zo'n 20 km voor de boeg heb ik het zwaar. Na een afdaling val ik lullig, door de vermoeidheid, waarbij ik mijn bidon verlies. Geeft niet, er is genoeg te drinken onderweg en het scheelt gewicht... De omgeving is erg mooi, we dalen samen met een rustiek riviertje en in de middag is het ronduit zonnig. Op platte stukken blijken de benen het nog te kunnen en na het absolute laagtepunt in Molina zet ik aan voor de laatste 7 km, ik haal er weer de nodige in.

Bij de laatste wax-mogelijkheid, zo'n 2 en een halve km voor de finish, staat een rij die ik bewust passeer, ik heb nog steeds genoeg grip. De klim, en dat wist ik, is steil. Velen houden de pas er niet meer in, lopen feitelijk naar boven. Het lukt me, mede door de vele aanmoedigingen in het dorpje Cavalese, om met een overwinningsgevoel over de finishlijn te glijden. Na 5u53.11 ben ik goed voor plek 3035 en 1e van 8 Hollanders. De organisatie heeft het goed voor elkaar, zodat ik vlot mijn warme kloffie aan kan doen voor de Pasta-party, die de Italianen na de inspanning op het menu zetten i.p.v. voor en i.p.v. eiwitten...

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Schema	Snelheid
31-1-2010	70 km	Marcialonga (ITA)	5:53:11	1:42.36 Canazei 2:50.43 Ritardo 3:38.17 Predazo 5:10.48 Molina	11.89 km/u (5.02 min/km)