Voorbereiding: Zweden kent 4 klassieke duursportevenementen in 4 verschillende disciplines: langlaufen, hardlopen, fietsen en zwemmen. De Vasaloppet is wellicht de bekendste, 90 km langlaufen van Mora naar Salen, welke Richard en ik reeds op onze palmares hebben staan, sedert 2006. Nu staat de 51e Lidingöloppet op het program: hardlopen in de 30 km cross op het eiland waar Rich & Marie wonen. Met maar liefst 450 hoogtemeters en mocht je binnen de 2u15 finishen (4.30 min/km) dan krijg je de zilveren medaille, dat moet dan maar het doel worden... Op basis van Meerssen 2 weken geleden moet het dus nog wel een paar minuten sneller, door een evenwichtigere koers te varen wellicht.
Verslag: Om kort te gaan, zilveren medaille niet gehaald, geen power gevoeld en zeer wellicht nog onvoldoende hersteld van Meerssen. Desalniettemin een belevenis om met graagte op terug te zien. Finish in 2.27.15, beste NL-er :-), al ga ik door een administratief foutje de boeken in als Zweed...
Met Gosia achterop en samen met Richard fietsen we in de late ochtend naar de start. Het is een prachtig zonnige zaterdag en bij het inlopen is er stilaan wel die kriebel. De plaatjes zoals ik ze via internet van vorige edities ken, kloppen exact. Ben er klaar voor, nog een laatste keer toiletteren en dan is het woord dan toch echt aan de langste cross ter wereld.
Vanuit startvak 1C start (vaag filmpje) ik op het brede veld, dit verloopt prima, maar de eerste 5 kilometer is er van eigen tempo geen sprake. Geregeld staan we op de smalle bospaden zelfs ook stil, handen omhoog is het bijbehorende teken, opstopping in het bos. Op mijn bijna 'heilige' gemiddelde van 4.30 per km loop ik vanaf het allereerste begin achter, met als uitschieter zelfs 10 seconden. Komt dit nog wel goed?
Vanaf 5K kom ik in langzaam in mijn ritme, zet soms een beetje aan en haal veel lopers in (bijna 1.800), snoep zo wat seconden terug. Op een stukje verhard staan Marie, Rich en Gosh voor het eerst, tof! Uiteindelijk haal ik op naar 4.34 gemiddeld en bereken dat dat ok is als ik in de laatste km's nog kan versnellen. Het parcours ontrolt zich en kent weinig verrassingen door enkele Youtube-filmpjes die ik vooraf heb bekeken. Na de 15K gaat het enkele km's louter op of af, dat is zwaar en dalend haal ik het verlies stijgend niet meer in. Dalen doet zelfs al pijn, kan niet meer vol gaan. Genieten gaat dus niet vanzelf, dwing mezelf om om me heen te kijken, de natuur is mooi, maar het bekoort me niet, die stomme 2u15... Met nog 12 km (filmpje) te gaan loopt het gemiddelde weer wat op, is het vloeiende eraf en moeten de zware beklimmingen nog komen. Eerste gelletje. Daar staan mijn fans weer, ik roep dat ik denk dat ik het net niet ga halen, doelende op die eindtijd. Het lichaam kan niet sneller en mentaal is er ook geen rek meer om nog eens aan te zetten, ik geef me gaandeweg over.
nog 5 km: Abborbacken |
finish |
Uitslag met tussentijden
Polar-filmpje
Filmpje (in beeld rond 26,23 en 51.01)
Go-Pro-lopersperspectief
UPDATE: voor het Belgische hardloopblad Runners.be ben ik telefonisch geïnterviewd en zie hier enkele quotes daarvan in een leuk artikel.
Datum
|
Afstand
|
Wedstrijd
|
Eindtijd
|
Uitslag
|
Snelheid
|
26-09-2015
|
30.25 km
|
Lidingöloppet
|
2.27.15
|
1.686e/17.500 finishers 1.577e/12.775 man
|
4.52 min/km
|
Goedemorgen Rob,
BeantwoordenVerwijderenEen mooier afscheid nemen van de > 21,1 km +++ wedstrijden , kan bijna niet.
Zonnetje ,je geliefde, je vriend en een goede afloop!
Nou , succes met de < 21,1 km ----- wedstrijden.
gr Pie