Halve Marathon van Eindhoven

Voorbereiding: Van Pascal krijg ik de vraag of ik zijn startnummer voor de halve van Eindhoven wil overnemen. Op dezelfde dag als de interland Nederland-Finland in de Arena (met Jesper, Tibbe & Pepijn!), maar aanvang 18u zouden we moeten kunnen halen. Afgelopen week een herfstkoutje overwonnen, ik ben er klaar voor.

Verslag: Zondagochtend staan Paul & Ernie om 9.30u voor de deur voor een ontspannen ritje naar Eindhoven. Samen met Paul (vandaag als Benthe) loop ik naar het terrein van de TU om mijn startnummer op te halen om daarna direct naar het startvak te lopen. Niet de geplande wave 4 van Pascals' nummer, maar ik loop, met dank aan de lage hekken en afwezige controle, langs de massa zover mogelijk door om vervolgens om 12.01u te vertrekken. Direct wordt duidelijk dat ik nog steeds erg ver achteraan ben gestart en begint dus de inhaalrace. "Links" roep ik heel geregeld om mijn komst aan te kondigen aan de linkerkant van de weg. Vaak genoeg moet ik mensen aantikken om er langs te kunnen of anders te slalommen. Niet ideaal natuurlijk, maar het inhalen geef ook moraal. De eerste 5 km gaan iets te snel (21.55, 4.23 gem), het geeft wat marge bij het te verwachten verval.

Vooraf was ik tevreden met 1.40 eindtijd, maar gezien de pace lijkt er vandaag meer mogelijk. Was in de berekeningen vergeten dat dit een wedstrijdje was, dan gaat het bij Robbie toch altijd wat vlotter... De 10 km gaan in 44.21, 4.26 gem., nadat ik bewust wat heb getemporiseerd. Ook de nodige wegversmallingen doen een duit in het zakje. Poh, dit soort grote events had ik eigenlijk afgezworen, gewoon te druk.

Bij de vele refreshment-punten onderweg drink ik steevast een bekertje en mis enig moment de verkoelende spons. Ik neem me voor om bij de volgende een spons te pakken, maar dat gelige ding bleek een stuk banaan te zijn (...); die heb ik teruggegooid en oeps, die raakte een vrijwilliger, sorry.

We zijn over de helft en mijn lijf vertraagt ietsje, dat relatief saaie middenstuk ken ik maar al te goed. Bij 14,5 km draaien we weer naar de stad (15km in 1.07.13, 4.28 gem) en wordt het zaak om tempo te gaan houden, wil ik de 4.30u vast kunnen houden. Moet mezelf echt aan zetten. Voor het juiste beeld, ook nu ben ik nog steeds massaal mensen in aan het halen, slalommend op de smalle Oirschotsedijk.

Bij km 17 neem ik m'n gelletje en het verlangen naar het eind groeit. Eindelijk is daar het Stratumseind en de bekende mensenmassa; het voelt echt als een erehaag, zeker als bij het bruggetje over de Dommel Tibbe en Pepijn 'papa' staan te schreeuwen. Die had ik niet meer verwacht! Het geeft een boost voor de laatste meters, ik pers er nog een sprintje uit en dan zit het er op, 1.35 hoog. Vooraf had ik er voor getekend, erg blij met dit resultaat. Note-to-self: neem geen startnummer over als het niet ook jouw startvak heeft :-)

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
12-10-2025	21.1 km	Halve Marathon Eindhoven	1.35.40	30e/537 M55	4.30 min/km

Trail des Nutons (BEL)

Voorbereiding: Na een best wel langdurige achillespeesblessure aan beide kanten inclusief behandeling bij fysio Bas (8x shockwave) ben ik vooral blij dat ik weer een aan de start kan staan van een loopwedstrijdje. De afgelopen weken is er niet overmatig, maar wel zeer gericht en met beleid getraind. Alle ervaring in de strijd om met voldoende vertrouwen in het eigen kunnen en het lijf te kunnen starten. 

Op naar Solwaster, net achter Verviers, waar ik precies 2 jaar geleden ook liep. Een fantastisch parcours met circa 650 hoogtemeters, goed voor rond de 2u loopplezier. 

Verslag: Het bleef op de onstuimige, stormachtige en natte nacht en ochtend na wonderbaarlijk droog in de middag; we hebben zelfs een zonnetje gehad. Het parcours was nat en nat is glad. Met name bij het dalen heb ik echt opgelet en getemporiseerd. Desondanks eenmaal uitgegleden maar dat stelde niks voor. 

Vanaf de start gaat het direct omhoog en is het dus opletten geblazen dat je qua hartslag laag blijft. Na een kilometer of 3 a 4 stabiliseert de groep zich, het nerveuze inhalen stopt, en is het vooral weer fun om met adequaat voetenwerk tussen de stenen, wortels en het grote verloop tempo te blijven houden. Oog-voet coördinatie in volle gang. Na lastige passages volgen er ook soms wel weer wat stukken waar je wat kan herstellen. 

Natte voeten halen we bij de uit de oeverlopende La Statte, passeren we de Sawe en kruisen de bekendst van al La Hoegne meermaals. Jawel, 3 beken in dit idyllische gebied.  

De separate tijdwaarneming bij de imposante rots Rocher de Bilisse (50 hele steile hoogtemeters) kan me niet verleiden om gas te geven. Dit is een werkelijk een muur met langs het pad overal leuningen. Kleine passen, doorstappen tegen de verzuring aan. Qua rangschikking: 61e/208 in 2.40 en eerste NL-er (van 6).

Ondanks het genieten wil ik toch graag van mijn klokje weten dat ik over de helft ben, zodat het aftellen van de kilometers kan beginnen. Het wordt pittig en de laatste pak-m-beet 5 kilometers is echt wel werken geweest. 

Nergens loop je in een groepje, eerst nog wat tussen enkelingen, maar het dunt rap uit, zodat je de laatste kilometers echt alleen loopt. Dat heeft wel wat. Wel opletten waar de volgende pijl staat. En dan gloort de finishvlag. Nog 1x struikelen voor de fotograaf en dan zit het er weer op. Na veel water en sinaasappelpartjes kom ik weer boven Jan en rest de heerlijke spierpijntjes en een heel moe lijf.

Uiteindelijk klok ik slechts 10 minuten trager dan 2 jaar geleden en dat zonder al te veel hoogtemeters in de benen qua training. Daar kunnen we mee vooruit! 

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
04-10-2025	21,5 km	Trail des Nutons (BEL)	2.06.04	65e/208 finishers 5e/27 M50-59	5.52 min/km

Mallorca (SPA)

Voorbereiding: Al snel na ons Stelvio (& Gavia)-avontuur van 2024 worden er plannen gesmeed op een glorieus vervolg. De krasse knarren hebben er immers een nieuwe hobby bij. Het keuze valt al snel op fietseiland Mallorca, dat zijn mooie plaatjes in een ruig landschap, zo veilig bezien achter de laptop. Routes worden gemaakt, slaapplek geregeld en de fietsen worden gehuurd. Alles staat zo klaar om 5 dagen met de mannen op stap te gaan. 

Daarbij is er zeker de laatste weken goed getraind in het Heuvelland, samen met Frank en Paul heb ik de nodige km's en hm's in de benen zitten. Ook de kilo's zijn weer dik in orde, een kleine 4 eraf getraind!

naar Sa Calobra

Verslag: Dag 1 (77 km, 3u30, 1.800 hm): Na een heerlijk buiten ontbijtje zijn we klaar voor de eerste fietsdag. Op papier de gemakkelijkste, maar nog steeds behoorlijk wat hoogtemeters. Vlak na onze fietsverhuur RossRent (perfect!) in Selva start de beklimming van de Coll de Sa Batalla (8 km a 5.2%, cat 2), een mooie klim van de 2e categorie met de nodige haarspeldbochten die eindigt bij het drukbezochte cafeetje bij het tankstation. Dat ging lekker, deze benentester, klimtempo 17,4 km/u. De zon laat zich langzaam zien en we hergroeperen om samen af te dalen naar het idyllische Sa Calobra. Een hoop toeristenbussen hier en aangekomen bij de zee nemen we ruim te tijd om te lunchen, bij te praten en van de mooie plek te genieten. 

Dezelfde weg omhoog, deze klim van 1e (!) categorie telt 17 haarspeldbochten: Coll dels Reis (9,4 km a 7,2%, cat 1), klimtempo 12,9 km/u. Een ware beproeving, maar de benen zijn goed. Prachtige vergezichten over het ruige landschap. Nu nog een uurtje bijna nog enkel dalen en dan kunnen we het zwembad in. En wordt de buiten oven opgewarmd voor heerlijke zelfgemaakte pizza. In de avond lopen we nog even het dorp in en drinken nog een pastisse op m'n 56e verjaardag. Hoera.

Dag 2 (118 km, 4u45, 1.900 hm): Last van een nekhernia en een borrelbuik, Richard & Paul gaan vandaag wandelen; Khaled, Frank en ik gaan op pad richting het oosten, eerst een aardig druk vlak stuk naar Port de Polenca met zo'n 28 km/u gemiddeld op de teller. Na een onfortuinlijke val sur place van Khaled en wat fietsmalheur besluiten we door te fietsen naar de Cap de Formentor, een populaire bestemming waar de witte vuurtoren de marker is. Eerst een aardige klim, de Coll de Sa Creueta (3,3 km a 6,5%, cat 3), klimtempo 16,0 km/u. Nu is het nog een half uur door glooiend landschap naar het eindpunt, waar er een file van auto's staat. 

De iets te goed gesocialiseerde geit verstoort onze lunch bij de Cap. We fietsen dezelfde route terug naar Port de Polenca, nemen een terrasje aan zee en kopen sportdrank in bij de Spar. Besluit is genomen, we'll take the long way home, via de bergen. Dat hebben we geweten. Behoorlijk wat klimkilometers inclusief de Coll de Femenia (7,7 km a 5,8%, cat 2), klimtempo 14,1 km/u. Net voor het inmiddels bekend Repsol-tankstation even een korte pauze om dan in de late namiddag een bijna autovrije Coll de sa Batalla af te dalen, echt genieten na toch wel een pittige beproeving. Thuisgekomen gaan we aan de barbecue met kwartel en worst en klinkt het geluid van openspringende bierblikjes aan de zwembadrand. Topdag!

Dag 3 (93 km, 4u15, 2.000 hm): De geplande Koninginnerit moeten we helaas andersom fietsen, omdat Khaled bij de fietsverhuur een fietswissel nodig heeft. Niet getreurd, het is wederom een stralende dag en we starten heel rustig en-groupe de Coll de Sa Batalla voor de 2e maal, klimtempo 13,5 km/u. We passeren enig moment een bergmeer en voordat ik er erg in heb zijn we begonnen aan de Coll de Puig Major (8,3 km a 4,7%, cat 2), klimtempo 12,3 km/u. Ook erg rustig aan en in de lange, lange afdaling (circa 14 km) worden we tegenhouden door een plaatselijke autorally. Gedwongen 40 minuten wachten... Om vervolgens nog een heel stuk af te dalen naar Soller. 

Snel de drukte uit graag en op zoek naar wat mooie klimmetjes. De Coll de Soller (7,4 km a 5,7%, cat 2), klimtempo 14,4 km/u, val ik gretig aan, heb er zin in en knal naar boven. Echt een heerlijke klim met veel haarspeldbochten en dito afdaling, wel met steeds slechter asfalt helaas. 

Puig Major

Via Bunyola wacht alweer de laatste klim van deze vakantie, de Coll d'Honor (6 km a 6%, cat 2), klimtempo 14,1 km/u. Geen kattepis en deze afgelegen klim in het bos spreekt tot de verbeelding. De benen voelen nog steeds sterk. Het is nu nog slechts een uurtje afdalen en dan is het al weer klaar, het fietsfeest. De fietsen retourneren, de mooie kleertjes aan en uiteten in Selva. 

Het zit er weer op, na bijna 300 km en bijna 6.000 hm in 3 dagen. Geen moment hoeven inleveren, heb me steeds sterk gevoeld en nu herstellen, want het lijf zal moe zijn. 

Op de laatste dag bezoeken we nog het mooie Valldemossa, spotten aldaar nog wat vogels met Paul. Naar het vliegveld waar Richard z'n middagvlucht heeft naar Stockholm, de rest ondergaat nog een cultureshock aan de kust, waar honderden lallende Duitsers de beschaving een handje achteruit helpen. Enfin, jammer nog van de schade aan de huurauto, maar het mag de pret niet drukken, we hebben het goed gehad!

Marathon Florence (ITA)

Voorbereiding: Ook deze keer was de voorbereiding verre van ideaal. Een gekneusde rib, opgelopen bij de voetbalveteranen, heeft het loopschema aardig doen wankelen. De laatste 3 weken heb ik er qua duurloop (2x 2u, 1x 30 km) alles aan gedaan om toch met enig vertrouwen naar Italië af te reizen. Niet voor een PR, maar met een tijd van 3.35 a 3.40 in gedachten. A la bonheur.

Verslag: Vanwege storm is de toch al indirecte vlucht vertraagd en gewijzigd. Na 4u wachten in mijn auto in de parkeergarage van vliegveld Düsseldorf onder m'n fleecejes board ik voor de kortste vlucht ooit, 33 minuten in de lucht, wegens overstap in Frankfurt. Al met al kom ik na middernacht aan in Florence, waar gelukkig het trammetje nog rijdt en me in 20 minuutjes in het centrum brengt. Met een stevige trek weliswaar en zelfs deze echte marathonloper zwicht dan gewoon voor de Mac. Koolhydraten, zullen we maar zeggen... 

De Duomo in de nacht maakt meteen grote indruk, ik loop er er rondje omheen. Om vervolgens met de deurcodes het appartement te betreden, op slechts 100 meter van start/finish.

De eerste keer in Florence, dat vraagt om een grondige verkenning en dat is het fijnst op de fiets. In het herfstzonnetje verken ik de stad, fiets naar de heuvel (Piazzale Michelangelo) om een machtig uitzicht vast te leggen, loop over de Ponte Vecchio (tevens parcours) en eet onderweg een pasta carbonara. En natuurlijk het startnummer ophalen, waar ik alweer genoeg Hollands hoor. Het is een stralend blauwe dag. Bij Trattoria San Gallo eet ik in de avond mijn 2e pastaatje van de dag en 'thuis' leg ik alle spulletjes klaar voor de grote dag van morgen.

Om 7u gaat de wekker, om de start van Max Verstappen te zien... Om 7.35u schrik ik, omdat de geluiden buiten aanzwellen, de start is om 8.15u, en ik mezelf in gereedheid moet brengen, ahum. Het is koud, het merinootje gaat sowieso mee. Na een paar minuten lopen, sta ik al in het startvak. Veel mensen hebben de gele plastic zak om, maar die is toch echt alleen tegen de regen, gekke Italianen. Voel geen enkele druk, heerlijk. Alle strategieën ten spijt, het moment voelt aan om rustig te starten. 

Als de massa in beweging komt, duurt het weer zo'n 3 km voordat je ontspannen je eigen tempo kan lopen. De eerste 5 km in 5.11 gemiddeld. Het dieseltje warmt langzaam op en het gaat steeds soepeler. Ben niet bewust aan het versnellen nu, maar de 10 km gaat in 5.08 gemiddeld. De passage op de Ponte Vecchio geeft energie, er wordt flink aangemoedigd. Het gaat crescendo, ben echt aan het genieten en voel kracht. De 21.1 km geeft 5.05 aan gemiddeld, ik geef nu nog wat extra gas om er nog wat af te snoepen. Is de 5.00 haalbaar? 

Nee, tot 5.02 en vanaf km 25 komt de verwachtte decline. De spiertjes in m'n knieholte links (voetbalblessure) spelen op en ik weet dat het vanaf nu meer en meer werken gaat worden. Al is de marathon ook wispelturig, enkele kilometers later loop namelijk ik weer pijnvrij. Het zijn zo allemaal hoofdstukken. Maar de snelheid vasthouden lukt niet meer. De data-analyse van eerder marathons leert dat ik vanaf het eerste moment van verval 19 seconden op het gemiddelde inlever. En dat gebeurt ook nu weer! 

Het rondje om het stadion van ACF Fiorentina en de naastgelegen sintelbaan heb ik gisteren verkend. Hierna start de terugweg naar de binnenstad (30 km in 5.05 gemiddeld, 35 km in 5.10). De eindfase nadert, eerst een pittige brug over, dan wat bochtenwerk, langs de Duomo, terug naar de rivier de Arno en dan de finale km's. Het aftellen is begonnen, 37, 38, 39.  

De pijntjes worden groter, de energie is er (braaf de gelletjes verorberd), de mentale wil ook (maar niet om te vechten), de conditie ook (hart-longmachine optima forma), maar het gestel kraakt. Ik hoor de finish geluiden op een afstandje en het verlangen naar het einde is groot (40 km in 5.19 gemiddeld). Nog een paar bochten en daar is de blauwe loper. Het zit dan eindelijk weer op, eindtijd 3.46.34u. (Nu nog die 100 meter naar het appartement waar het bedje lonkt...) 

Resumerend, ondanks de pijntjes is dit van al mijn marathons de Zen-versie gebleken, want het was go-with-the-flow. Ook al was het op het eind slow. Het herstel is zeer voorspoedig, geen enkele spierpijn gehad, gewoon de trap kunnen aflopen en ook na een paar dagen thuis alweer een loopje gedaan. Op deze manier houd ik dat fenomeen, die marathon, wel vol. 

Dank Florence voor ook de laatste maaltijd, veel te dure bief, het was heerlijk!

um	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
24-11-2024	42.2 km	Marathon Florence (ITA)	3.46.34		5.22 min/km

Bemels Beste Boeren Bergloop

Voorbereiding: Gelukkig staat deze markante, gezellige loop weer op de agenda. En altijd met een gimmick. Ooit kreeg je na de finish een appel en een ei, nu overheersen de ludieke koeienshirts :-) De loop trekt de regionale (sub)toppers aan en ook de lokale loopgroepen grijpen deze Bemels Beste aan om zichzelf uit te dagen. En dan is er nog die ene Amsterdammer, David On Tour, die was er natuurlijk ook! De multi-atleet!

De route is gewijzigd, een soort van andersom. Met start en finish bij FC Bemelen in plaats van bij de put. De avond voorafgaand verkennen we route op de MTB, toen nog geheel droog. Het visualiseren werkt, de kriebel is er...

Verslag: Weer met de MTB richting Bemelen. Een hoop bekenden, een hoop gegroet. Een opgetogen sfeer zo op deze inmiddels weer droge zondagochtend. Het heeft flink geregend vannacht en het parcours is echt veranderd. Genoeg verse modder, grote plassen, het zal het enkel leuker maken. En gold-old Jo zijn eigen startvakje.

Het is toch echt anders dan een trail, zo'n hardloopwedstrijd. Dan sta je anders aan de start, denk je na over indeling. En word ik net ietsje te eager. De eeuwige valkuil? Of gezonde competitiedrang? Wie zal het zeggen. Feit is dat ik ambitieus van start ging, doelbewust en zo rond plek 15 lag de eerste km's. Dan calculeer je in dat je gaandeweg enigszins terugvalt, de luxe van vooraan lopen blijft wel verleidelijk. Vandaag bleek dat de tempohardheid nog onvoldoende was, zit nog in het opbouwscenario, maar ontken dat voor het gemak maar even...

Uiteindelijk was het, in een benauwde warmte, een aardig trainingstempo, ben ik geregeld telkens door eenlingen ingelopen en zat er zelfs geen eindspurt meer in. De jongens staan bij de finish, wat fijn! Ze gaan zo zelf nog aan de bak bij de kinderloop, kan papa op z'n relatieve lauweren rusten. 

David loopt een verdienstelijke race in 1.22.05, hulde. Die zien we zeker weer terug in het zuiden :-) Geen bier dit keer, wel vlaai!

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
18-08-2024	15 km	Bemels Beste	1.13.53	57e/443 alle 52e man 10e M50	4.49 min/km

Trail des Fantomes (BEL)

Voorbereiding: Na een fikse corona en het memorabele fietstochtje met Frank, eindigend in de ambulance, heb ik 2 weken volledige rust genomen qua sporten. Even geen intensieve belasting voor het lijf, eerst echt uitzieken en hart en longen de kans geven op kracht te komen. Na een geruststellend bezoekje aan de huisarts heb ik welgeteld 1 training in de benen als er een inschrijving opdoemt in mijn agenda, een Ardennen-trail van 15km. Qua afstand niet onoverkomelijk, maar in combinatie met de hoogtemeters toch een vraagteken. Komt dit niet te snel? Voel me onzeker. Wat zal ik doen? 

Het toeval wil dat ik Luuk tref bij ons gezamenlijke JO8-JO9-uitje bij MVV, de welbekende line-up. Als echte trailer geeft hij doodleuk aan dat hij morgen ook de Trail des Fantomes loopt en zelfs dezelfde afstand, de 15km. Dat toeval trekt me als een impuls over de streep en we spreken af voor morgen.

Verslag: What a beautifull day! Na een relaxte rit naar La Roche-en Ardenne en komen we aan bij Landgoed Herou in Nisramont. Een hele relaxte setting, waar al genoeg bedrijvigheid heerst door de verschillende afstanden die al bezig zijn. We hebben nog een uurtje ter preparatie en de zin is er. Ook de onzekerheid, maar na de rustige start om klokslag 13u groeit het vertrouwen steeds wat meer. In een afdaling mis ik Luuk en na 2 keer omkijken besluit ik in m'n eigen tempo door te lopen. Immers, er is niks anders dan eigen tempo, n'est ce pas? 

Het is soms pittig hoor, de steilheid in het klimmen en ook in het dalen, beide soms met touwen, maken het een ware beproeving. De hitte (>25 graden) maakt dat de 2 passages door de Ourthe ook dienstdoen als afkoeler, heerlijk dat frisse water op het verhitte bolletje. Het is prachtig zo langs het water en dan weer klimmen en dalen (ongeveer 650 hoogtemeters), het valt me niks tegen, mijn conditie is goed en de benen de willen wel!

Met hernieuwd vertrouwen (en met gigantische spierpijn in de bovenbenen de week hier opvolgend) finish ik net binnen de 2 uur. Het is 20 minuutjes wachten op Luuk, die er ook even helemaal doorheen zit. Geweldig gedaan, hulde. Vervolgens is het herstel er redelijk snel, veel drinken en bij eten. 

Resume: erg genoten van dit tripje, vertrouwen getankt, voor herhaling vatbaar en de trail is zeker een aanrader!

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
10-08-2024	15 km	Trail des Fantomes (BEL)	1.58.04	49e/378 alle	7.56 min/km

Passo dello Stelvio (ITA)

Voorbereiding: De pas vanuit Bormio is nog maar een week open en bij vertrek vanuit NL is de mooiste route, namelijk die vanuit Prato, nog gesloten wegens sneeuw; de sneeuwschuivers schrapen nog over het asfalt en we hopen uiteraard dat het weer zal meewerken. Het aantal trainingsuren op de fiets valt erg tegen, denk dat ik slechts 4x een rondje heb gemaakt, maar ben in prima conditie door het hardlopen, maak me geen zorgen. Weet ook eigenlijk totaal niet wat het behelst, zo'n berg op fietsen. We gaan het zien! 

Verslag: Om kort te gaan, de hoogtepunten van deze 3-daagse waren de beklimming van de Gavia en de afdaling van de Stelvio. Beide Hors catégorie (HC), geen kleine jongens. Maar we beginnen bij de eerste dag.

Dag 1: Om een beetje warm te draaien voor het grote werk fietsen we vandaag, nog zonder fietshuurder Richard, de Torri di Fraele (vanuit Turripiano) op: een prachtige haarspeld-klim (#21) met een gemiddeld stijging% van 7%, die vandaag speciaal autovrij was, heerlijk. Khaled gaat er aan de voet al meteen vandoor en ik passeer Paul en Frank om deze Hollandse Contador in het zicht te houden. Enig moment fietsen we samen, maar hij heeft darmklachten, zweet zich rot en is niet top. 

Alleen ga ik gestaag verder, in de zon en geniet van het prachtige uitzicht dat zich gaandeweg ontvouwt. Warme thee bij de boog, waar we elkaar weer treffen en zonder de fietsende fotograaf Paul doorgaan richting de Laghi di Cancano. Helaas blijkt het rondje stuwmeer geheel onverhard en rijd ik een keertje lek. Maar een heerlijk begin, gaaf om te doen, het geeft vertrouwen voor de komende dagen. (klimtempo 12.1 km/u gemiddeld) 

Dag 2: Ook vandaag is de beklimming geheel autovrij, maar zullen we de zon dit keer helaas niet zien. Het is wel droog en nu met Richard doorkruisen we de vallei om de klim naar de Passo di Gavia (2.652m) te starten. Ook weer de nodige haarspeldbochten die Khaled en ik in het begin samen trotseren. Ik voel me sterk, we passeren de nodige fietsers en in tegenstelling tot gisteren (en morgen) gaat deze klim qua stijgings% niet geleidelijk. En dat voel je, maar maakt deze klim ongelofelijk leuk, pijnlijk, stoer en wat al niet meer. Dan weer staand en verzuren op de steile stukken (max 12%), dan weer een stukje herstel, dan weer een cadans zoeken zittend omhoog.

Inmiddels heeft Gaga gelost en heb ik een klein treintje van 2 rijders die ik volg. Het landschap is fantastisch, de bergen adembenemend (ik merk bij de zuurstofinname dat we hoog zitten...). Pittig oh pittig, niet wetende hoe lang het nog gaat duren, fietsen we de sneeuw tegemoet. Het laatste stukje is vlak en zit er nog een versnelling in. Net als bij Khaled die enkele minuten later komt. Foto's maken, het is immers snowwall-season! In de rifugio Bonetta aan de goulashsoep en daar is Richard al. Een voor een komt er een soepje bij en zijn we weer compleet. Na een goede pauze volgt een frisse afdaling, met de gekregen bandana voor de oren. Op vleugels laat ik me de berg afzakken, heb zwaar genoten van deze klim tot boven de 2.600 meter. (klimtempo 12.4 km/u gemiddeld) 

Dag 3: Nu dan, waarom het allemaal begonnen is, die andere puist, de Passo dello Stelvio (2.757m). Iets minder naïef dan 2 dagen geleden, maar nog steeds wel met een gezonde portie opportunisme beginnen we aan de klim vanuit Bormio. Op het menu staan 21 km aan 7% gemiddeld, een stuk of wat haarspeldbochten, gruwelijk mooie natuur en wederom een topje in de sneeuw. Opnieuw vinden Khaled en ik elkaars wiel al weer vlot, we houden gelijke tred en nemen als echte renners de kop van elkaar over. Na de tunneltjes (helaas verliezen we een paar minuten bij een rood stoplicht) aan het begin wordt het al vlot weer pittig; in elke bocht (#13) is er wat verlichting, op naar de volgende. 

Veel gepraat wordt er vandaag niet, alle zuurstof is nodig. In het middelgedeelte is er een echt herstel, is het wat vlakker, dus gelegenheid om te eten en te drinken en vervolgens valt de omschakeling naar weer vet klimmen me zwaar, nu nog 10 bochten. Lichte miezer vandaag, geen dikke druppels, maar ook geen zon, het zit aardig dicht. Al snel zijn we bij de afslag naar de Umbrail Pass (Zwitserland), maar dan volgen de laatste 3 km naar de top, gemiddeld 10% en afzien. We zijn heel functioneel bij elkaar gebleven en Khaled gooit er in de laatste bocht nog een versnelling uit, die ik nog net kan bijbenen. We made it! Met de roze sokken...(klimtempo 10 km/u gemiddeld) 

Koffie met taart en debriefen geblazen. The usual suspects (cq helden van 55+) druppelen binnen en nu de pijn optrekt (een geheel ander herstel dan bij hardlopen), maakt deze plaats voor trots. Een biertje bekroont het gevoel van het moment, sjiek de friemel! Maar we zijn er nog niet, want na het groepsportret buiten wacht nog een waarlijk avontuur, de afdaling in de motregen en dichte mist. Het was gaaf om met een zicht van soms 10 meter te dalen, koplampen van tegenliggers in te schatten, mijn bril te drogen en de bochten goed aan te snijden. Frank zit voor me, een goede marker op momenten. In een tunnel zien we nog een tegen de wand gebotste Mercedes. 

Maar ook aan deze pret komt een eind en banen we ons een weg naar het klimmetje naar ons appartement, waar we al snel recupereren voor een middagwandeling, kroeg en diner. En zo komt er na 3 fietsdagen weer een eind aan een intensieve sportvakantie, waar onze banden weer zijn aangehaald en we onze gezondheid hebben gekoesterd. Grazie mille Italy !

Heideloop Brunssum

Voorbereiding: De 43e Heideloop op de Brunssumerheide is voor mij de eerste deelname, tevens in de nieuwe leeftijdscategorie M55. Het is de afsluiter van het voorseizoen, welke gekenmerkt werd door de vele trails en hoogtemeters. Vanaf nu komt de focus op het wielrennen, ook voor het eerst dat ik de fietstrainingen qua intensiteit ga opvoeren. Allemaal om volgende maand met een goed gevoel aan de voet van de, nu nog besneeuwde!, Stelvio te verschijnen. Maar eerst maar eens kijken hoe het met de actuele hardloopsnelheid gesteld staat, met dat aajd vel...

Verslag: Alles is relatief, zo ook de zwaarte van dit parcours in relatie tot de echte trails. Zo heb ik genoten van dit licht geaccidenteerd terrein, met zandgrond maar ook met stukken snel asfalt. Dit was een traktatie voor het lijf, in de jarig-week. 

Na een snelle start, loop ik de eerste paar kilometers zo rond positie 15. Langzaam schuif ik wat plaatsjes op naar voren en kom ik in een groepje van 3 terecht. Er vallen plots enkele flinke buien en het dondert op de heide, het maakt het enkel leuker. Het verkoelt en dat is zeer welkom. 

De laatste paar km kan ik weer ietsje versnellen en met een krachtige pas finish ik in 33 laag. Onder de verwachtte 35 minuten, dus meteen content over de cijfers. Nog meer over het verloop, want het was echt een payoff van die trailbenen. 

En ja, 1e M55, voor het eerst. Zo vier je je verjaring! (Het prijsje is me ontschoten, ik was al weg). En op Strava vind ik nog spontaan een actiefoto van mezelf, dank aan de maker :-) Was wel een beetje kort, slechts een half uurtje knallen.

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
18-05-2024	8,1km	Heideloop	33.29	11e/78 Alle  1e/10 M55	4.17 min/km

Koning van Spanje

Voorbereiding: Het is een aardig ritme geworden de afgelopen maanden, zaterdag traildag. Telkens zo rond de 2u of iets meer, minimaal zo'n 500 hoogtemeters met een afstand van 20 a 25 km. Gelukkig is het voetbalseizoen voor de veteranen teneinde, want die paar keer dat ik aansluitend nog ging mee ballen, was toch wel wat veel gevraagd...

De Koning van Spanje lonkt, een thuiswedstrijd in Gulpen. Na 2x de lange afstand is nu bij de 3e deelname de middenafstand aan de beurt, de 22 km. Dat is op m'n lijf geschreven en ik verheug me op het grotendeels bekende parcours. In vergelijking met de Ardennen zijn het relatief steeds korte klimmetjes.  

Verslag: Een warme dag. Weliswaar vertrokken we reeds rond 10.15u, maar rond het middaguur had ik het na inspanning knap heet. Na de finish echt goed dat kupke moeten koelen. Enfin.

Met een deelnemersveld van meer dan 400 man & vrouw kies ik er voor om vooraan te starten, op de 2e startrij. Dat geeft de kans om op de vele singletracks niet te veel achterop te raken. Bijkomend nadeel is dat je gedurende de wedstrijd misschien wat meer wordt ingehaald, maar dat viel eigenlijk reuze mee. 

Vanaf Rocca gaan we direct omhoog, de hartslag dus dito en na wat poortjes komt er langzaam wat ritme in richting Lansdaal. Eerst lopen we nog wat te zoeken naar de bordjes in het bos, daarna zijn de nodige wandelaars zowel obstakel alsook niet zo blij met ons... Er vormt zich een treintje van 4 lopers, die bij afdalen een andere volgorde kent als bij stijgen. Dat laatste gaat me goed af, met dalen gaat de rem er soms op. 

Het is niet mijn dag, zo voel ik. Is het de hitte? Of is het lijf nog aan het herstellen van de trainingsweek? Ik begin vroeg met eten en drink ook al zo rond de 7 a 8 km wat. Richting Slenaken weet ik dat we op het zuidelijkste puntje zitten, zo rond km 12 en ik ken die pittige klimmen daar. Steady pace doorakkeren en boven trachten te herstellen, met bewust een langere uitadem en iets langere looppas. 

Nu de terugweg en ik denk dat ik er al wel bijna ben. Not! Nog 10 zware km's volgen en zo rond de 15 km word ik nog een paar keer ingehaald. Na de laatste langere klim (km 19) wordt het vlak in het bos en ik loop vanaf nu alleen, heerlijk. Achter me is het wel een kwartier muisstil en voor me zie ik in de afdaling nog 2 prooien. Met een laatste gelletje in de aanslag werk ik me de komende km's gestaag naar voren. 

Bij de camping omhoog ga ik er langs, houd dat in de afdaling naar de finish vol, maar in de laatste 50 meter moet ik toch de meerdere erkennen in deze twee hazewinden. Net als vorige week, luid ik zelf de koebel en geef mijn medestrijders een kameraadschappelijke boks. 

Zoals gezegd nu flink afkoelen met koude spons en veel drinken. Om vervolgens te gaan zwemmen (en weer opwarmen) bij Thermae in Valkenburg. Topdag!

Datum	Afstand	Wedstrijd	Eindtijd	Uitslag	Snelheid
11-05-2024	22 km	Koning van Spanje	2.05.03	31e/352 Alle	5.40 min/km

PS. De uitslag stemt me meer dan tevreden. Waar ik altijd hoop op de top20%, was dat hier dus top10% van alle finishers!